بیابه هم بگیم دوست دارم

تا حالا شده دلت واسه خودت تنگ بشه
هر دردت یه    آهنگ بشه؟
تا حالا شده؟ تا حالا شده ؟ یه چیزی ازت کم بشه
هرچی میخونی تهش غم بشه … تا حالا شده؟ تا حالا شده؟

دلم واسه خودم تنگ شده، چقد صدام بی آهنگ شده
زندگیم بی تو بی رنگ شده از وقتی قلب تو سنگ شده
منو از این قفس رها کن، دوباره اسممو صدا کن
یه بار تو چشم من نگاه کن، خدا فکری به حال ما کن

نباشی پیشم دیوونه میشم، مثل اسپند روی آتیشم
از همه دنیا من میخوام تنها سهم من باشی، این شده رویا   …
دل من پیش دل تو گیره، تو نباشی بی تو میمیره

نزار این عاشق دلش بگیره، بی تو دلتنگی منو میگیره

خواستن چشمات به هر بهونه خود جنونه
کاریش ندارم، چیزی نمیگم، خودش میدونه
خودش میدونه دل دیوونه بزار بمونه
به پای اونکه همش میگرده پی بهونه

واسه گذشتن واسه شکستن واسه نبودن
کنار اونکه همش میترسه از حرف رفتن
اونکه نمیخواد باهات بجنگه واسه غرورش
دل شکستش، دل گرفتش، دل صبورش

دل دل چشمام برای گریه
منو نگات هوای گریه
بگو چی میشه آخر غصه؟
با تو میمونم یا غم و قصه؟

چشماتو وا کن، منو نگاه کن، حالم خرابه برام دعا کن
خبر نداری از حال و روزم، مهمون قلبت یکی دو روزم
مثل قدیما منو صدا کن، حالم خرابه برام دعا کن
خبر نداری از حال و روزم، مهمون قلبت یکی دو روزم

آرومه آروم رد شدی از من؛ من و احساسم از یادت رفتن
هرکاری کردی تو بازم عزیزی تو 

هر کاری کردم که بهم نریزی تو

 
 توی دلم جز عشق تو علاقه ای رواج نیست

انقدر هوامو داری که اکسیژن احتیاج نیست
کنار تو من فاتح تقدیر این زندگیم
بعد از یه عمر تازه دارم با تو میفهمم که کیم

این پای هم موندمون فراتر از تعهده
قلمرو احساس ما بیشتر از عشق شده

وقتی که آرامش تو جهانمو تسخیر کرد
تمام رویاهامو این حضور تو تعبیر کرد

تو بهترین شرایطم حالمو بهتر میکنی
تجربه ی   بهشت رو واسم میسر میکنی
کنار تو هر یه نگاه مثل یه شعر فاخره
نگاه من نگاه تو، چه خوبه این مشاعره

کنار تو انگار جهان منو رعایت میکنه
برای آرامشم این حضور کفایت میکنه
حضور تو مصوب نفیس ترین خاطره هاست 

روزی که بی تو سر بشه برای من بی محتواست

درون کوچهً قلبم، چه غمگینانه می پیچد
صدای تو که می گفتی ، به جز تودل نمی بندم

فریبِ وعده هایت را، ندانستم ولی اکنون
به یاد وعده های تو، میان ِ گریه می خندم

برو دیگر که دل از غم رهــا کردم
خدا حافظ که دیگر بر نمی گردم

تو بودی آ سمان من، غمت همسایه قلبم
ولی خورشید چشم تو، به بام دیگری سرزد

قسم برسوز پنهانم، تو را دیگرنمی خواهم
که از باغ دو چشم تو ، پرستوی دلــــم پر زد

برو دیگر که دل از غم رها کــردم
خدا حافظ که دیگر بر نمی گردم

درآن غمگین غروب سرد،تو ازشهرم سفرکردی
نگاهم درافق ها مرد، و من افسوس می خوردم

شیار گونه هایم را، گل اشکم نوازش کرد
و من از تو جدا ماندم ، ولی ای کاش می مردم

برو دیگر که دل از غم رهــا کردم

خدا حافظ که دیگر بر نمی گردم